O książce: 2008 / Opowieść z życia VI wieku. "...pewnego wieczoru Maria znów rozmawiała z ojcem, który wrócił do domu wesoły i pijany. Byli sami, gdyż Florencja jak zwykle zostawiła ich, aby gadali o swoich bzdurach i poszła spać. Maria opowiedziała ojcu o odnalezionym podziemnym pałacu i jego skarbach. Stary Rufio potraktował tę historię w ten sam sposób, w jaki traktował wszystkie inne bzdury swojej córki. Kiedy mu powiedziała, że ​​spotkała dziś na ulicy Wielkiego Konstantyna i że łaskawie z nią rozmawiał, Rufio nie zdziwił się, ale zaczął opowiadać o Konstantynie. Teraz, gdy Maryja opowiedziała o skarbach nieznanego pałacu, stary kaligraf od razu zaczął opowiadać o tym pałacu. ...»